Andelnaren declareren 123.000 euro bij gemeente wegens gemaakte fouten in dossier arbeidsmigranten

ANDEL - De gemeente wordt gevraagd om de kosten, gemaakt door Andelnaren rond het niet foutloze verlenen van de vergunning voor kassenbouw en de daarbij behorende huisvesting van 274 arbeidsmigranten, te vergoeden. Er is een brief naar het college gestuurd met een declaratie van 123.000 euro. Er werden achterliggende twee jaren teveel - erkende - fouten gemaakt door de gemeente in het arbeidsmigrantendossier, met een uiteindelijk voor velen teleurstellend besluit: de ondernemer mag zijn kassen bouwen en 274 arbeidsmigranten huisvesten vanaf het moment dat hij ze nodig heeft. De tijd en de energie die voor het ‘dorpsbelang’ werd geïnvesteerd, is nu gekapitaliseerd, die rekening ligt nu bij de gemeente.

Veel inwoners van Andel hadden en hebben hun bedenkingen over de huisvesting van 274 arbeidsmigranten aan de Middenweg in Andel. Er werden eerder meer dan 900 zienswijzen ingediend. In die zienswijzen, ingediend door de helft van de 18+ inwoners van Andel, staat als eerste bezwaarpunt dat: “Mijn woon- en leefmilieu wordt onevenredig aangetast door de grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten, dus 274 mensen.” De grootschaligheid van de huisvesting is voor deze groep inwoners het eerste en ook het belangrijkste bezwaar. De groep Andelnaren stak veel tijd en energie om de klemmende huisvestingsproblematiek voor de dorpsgemeenschap omgebogen te krijgen. Het college en de raad gaven in het traject meerdere malen aan dat er ‘onjuist gehandeld’ is bij het bepalen van het beleid rond de arbeidsmigranten en de behandeling van de aanvraag van de ondernemer, lees het bestemmingsplan en de daaruit voortvloeiende omgevingsvergunning. De raad en het college gaven dat bij meerdere raadsvergaderingen ook toe. ‘Hiervoor is ook meerdere malen “sorry” gezegd tegen de inwoners van Andel’, zo stelt de brief.

Declaratie
Om de gemaakte fouten helder te krijgen, bespreekbaar te maken en waar mogelijk te herstellen, werd veel energie en tijd besteed door de verschillende inwoners. Dit werd gedaan voor ‘het algehele belang, waaronder het dorpsbelang’. Die inzet laat zich lastig in geld uitdrukken. Maar als men deze tijd en energie wel in geld omzet op basis van gemiddelde uurtarieven, dan komen de Andelnaren uit op een bedrag van 123.000 euro, zijnde de kosten die “de maatschappij” betaalt omdat de gemeente, ook volgens eigen zeggen, fouten heeft gemaakt.

De brief stelt verder dat het bedrag eigenlijk hoger zou moeten zijn. ‘Bij de genoemde kosten zijn nog niet de juridisch gemaakte kosten meegerekend van bijvoorbeeld het WOO-beroep bij de rechtbank omdat de gemeente zijn eigen gemaakte afspraken niet nakomt. Ook de kosten van eventuele rechtsgang naar aanleiding van het genomen besluit zijn hierin niet meegeteld, waarbij we mee willen geven dat het gemiddelde uurtarief van een advocaat op 225 euro ligt.’

Intentie
Maar er wringt meer. In februari 2023 werd door de gemeente akkoord gegeven op de omgevingsvergunning. ‘De geuite grote zorgen van de inwoners over de effecten van dit besluit op de leefbaarheid, worden erkend. Dit blijkt uit het feit dat er een impactanalyse gemaakt wordt door een hiervoor erkend bureau. De intentie is uitgesproken dat de resultaten van dit onderzoek opgenomen worden in de nog te sluiten prestatie-overeenkomst. Het is opmerkelijk dat er erkenning is voor de grootschaligheid van de huisvesting en de gevolgen ten aanzien van de leefbaarheid in ons dorp, maar dat dit niet meegewogen lijkt te hebben in het genomen besluit.’

De door de gemeente uitgesproken intentie om resultaten van de impactanalyse op te nemen in de prestatie-overeenkomst wordt door de Andelnaren met argusogen bekeken. Men vindt die toezegging te ‘vrijblijvend’ en stelt: ‘Een intentie (…) is een voornemen een handeling te verrichten. Dit klinkt als een goed voornemen tijdens de jaarwisseling. Uit onderzoek blijkt dat slechts één op de vier mensen het goede voornemen tot het einde volhouden. Dit is mede de reden dat de intentie te vrijblijvend klinkt en geen garantie biedt dat de resultaten van de impactanalyse daadwerkelijk omgezet worden in een concrete actie c.q. afspraak.’

Zienswijzen
Een ander pijnpunt is de afhandeling van zaken. De 900 zienswijzen werden niet individueel beantwoord door de gemeente, maar gecomprimeerd tot een samenvatting. Ook dat steekt bij de inwoners. ‘Degene die de samenvatting heeft gemaakt, lijkt gekozen te hebben om dichterlijke vrijheid toe te passen in taalgebruik. Hierdoor ontstaat een beeld van de insteek van de zienswijzen die nog niet eerder is gebruikt en niet terug te vinden is in de “algemene zienswijze” die door 900 (inwoners - red.) is ingediend. (…) Opmerkelijk dat er een samenvatting gegeven wordt waarin een overgroot deel van de indieners zijn/haar ingediende punten niet herkent door de gekozen woorden, hierdoor geen erkenning ervaart van de ingebrachte punten en men moet zoeken naar het door hem/haar ingediende punt.’

De gemeente is om een reactie gevraagd. Van gemeentezijde werd nog geen antwoord ontvangen op de declaratie c.q. de brief.