Collegium Altena brengt Johannes Passion op ‘majestueuze wijze’
WOUDRICHEM - Zaterdag (12-4) was de historische Martinuskerk in Woudrichem het decor van een indrukwekkende uitvoering van de Johannes Passion van Johann Sebastian Bach. De uitvoering door Collegium Altena, door omstandigheden niet gedirigeerd door Maarten van der Bijl, maar door Anneke Huitink, stond als een huis.
Bachs’ Johannes Passion is een aangrijpende, muzikale vertolking van het lijdensverhaal van Jezus. In vergelijking met de Mattheüs Passion is deze versie korter, directer en dramatischer.
In Woudrichem is de ruimte voor het koor rond de preekstoel altijd wel krap, maar daardoor zit het publiek wél heel dicht op het orkest en bij de zangers. Volgens een bezoeker werd met het openingskoor direct een majestueuze toon gezet, zoals Bach het bedoelde: “Herr, unser Herscher”
Koor
De Evangelist, David van de Braak, zong vanaf de kansel. Hij kreeg zo niet alleen letterlijk een hoger podium, maar ook weerkaatste zijn stem mooi de kerk in via het klankbord boven de preekstoel. Zijn stem was helder en verstaanbaar en de vertelvorm kreeg hierdoor een extra lading: de evangelist preekte …
De solisten zorgden op meerdere momenten voor kippenvel. Vooral de vertolking van Pilatus door bas Wessel van der Ham was overtuigend en gelaagd. Het was alsof het publiek werd meegezogen in het innerlijke conflict van deze Bijbelse figuur.
Maar ook bij de inzet van sopraan Alison Lau werd genoten, wàt een stem.
Jezus, gezongen door bas Eriks Jan Dekker, had weer een hele andere klankkleur die past bij het beeld dat we van de hoofdpersoon hebben, zachtaardig.
De aria’s van alt Heloïse Godefroi (Es ist volbracht) en tenor Oscar Sajous (Erwäge, wie sein blutgefärbter Rücken) mogen niet onbenoemd blijven. Deze internationale sterren van de toekomst vulden de kerk met gevoelige en technisch hoogstaande vertolkingen.
Jonge musici
Zowel bij de solisten als bij het ensemble viel op dat er veel jonge musici speelden. Een pleidooi voor goed muziekonderwijs. De contrabas, fagot en het orgel vormden een solide fundament, terwijl de fluiten, hobo’s en de bijzondere klank van de viola da gamba kleur gaven aan de muziek. Met haar stijl van dirigeren kon Anneke Huitink de muziek mooi sturen. Zo verbeelde ze de beweging in de muziek of expressie van de tekst, soms als de beweging die de strijkstok maakt.
Reacties bezoekers
Voor de organisator is het altijd een zorg of de kerk wel vol komt te zitten, maar met de reactie van het publiek en enthousiasme van de musici wil je deze traditie zeker in stand houden. Want, als je hier niet bij was dan heb je echt wat gemist.
Het publiek was zichtbaar geraakt: mensen zaten met gesloten ogen te luisteren, anderen fluisterden mee met de tekst. In de koralen en de koordelen wist het koor op fraaie manier dynamiek en nuance te laten horen.
Eén van de jongste bezoekers, op de voorste bank, keek ademloos toe hoe al die verschillende klanken tot één geheel werden gesmeed. Vanaf de eerste inzet kwam ze gelijk al ogen en oren tekort.
Een andere bezoeker liet weten: ‘Volgende week zitten we weer in Naarden bij de Mattheus, maar dit concert doet er niet voor onder. Bijzonder mooi gezongen en een fijn toegankelijk verhaal.’
Foto aangeleverd.
-S.jpg)
