Cees de Gast verrast met erepenning Aalburg

AALBURG - Op donderdagmiddag (22 september) vond in het gemeentehuis van Aalburg een bijeenkomst plaats van de Stichting Behoud Aalburgs Dialect. Tijdens die meeting werd het derde Dialectboekje gepresenteerd door Cees de Gast die het op zijn beurt aanbood aan burgemeester Fons Naterop.

Tijdens dit moment in het gemeentehuis werd De Gastverrast met de uitreiking van de erepenning van de gemeente Aalburg. Deze kreeg hij als waardering voor zijn grote inzet voor de cultuur-historie van het Land van Heusden en Altena.

Het is voor de eerste keer dat de gemeente Aalburg deze erepenning aan een inwoner uitreikte.

Boekske
Het werkje draagt de naam 'Boekse van de Aolburgse Taol': ’t Is schaand vûr de mieñse.

In deze 206 pagina's tellende uitgave zijn meer dan vijftig mooie, humoristische, soms droevige verhalen en gedichten verzameld door Cees de Gast. Ze zijn geschreven in de dialecten van alle plaatsen in het Land van Heusden en Altena. Bij sommige verhalen en gezegdes zal men mompelen: ‘’t Is schaand vûr de mieñse.’ Verhalen en gedichten als “’nen haak en ’n oog (Andel), We hëbbe zat beleefd in d’n oorlog (Almkerk), Broekse gezegdes, De verdronke kapelaon (Drongelen), ’t Was unne tijd van erremoei (Dussen), Braand, braand! (Eethen), Ze motte werreke mi d’rre kont (Genderen), Russekôôke maaje, Wortele (Giessen), Net es ikke (Hank), Mesjeu en botte, Guns en herres (Nieuwendijk), Rijzikse spellekes, de sprokkelingen van ds. G. de Leeuw (Sleeuwijk) Uittikse gezegdes, Verhaoltjes als Veul zegen en De dômenie (Waardhuizen), Ge moes de kont van ’t verreke kusse (Veen), Dûrrup aon de rivier (Werkendam), Naor d’n dokter, Witte gij nog toen? (Wijk en Aalburg), De meule (Woudrichem). Ze laten mooi zien hoe het er vroeger aan toeging.

Dankzij de uitgebreide woordenlijst blijven veel oude dialectwoorden zoals gruunwouw (kikker), sjurk (mus), ponteneur (erezaak), belaojtaofeld (gek), burtappel en russekôôke verskes bewaard. Uit Veen staan er zelfs twee verschillende russekôôke- (schommel)verskes in, een van Dick Honcoop en een van Eiltje van Veen. Veen spant de kroon met niet minder van vier vertellers. Dick Honcoop vertelt over d’n tweeling van Kobes Deùster en over Gert Verbeek en ’t kapperke. Eiltje van Veen vertelt met humor over haar jeugdjaren in het verhaal ‘Ge moes de kont van vèrreke kusse’. Jan Schreuders kijkt ook terug op zijn jeugd in het mooie verhaal ‘Op zaoterdag moesse we de knijne meste’ en Peter Vos vertelt over wat Fons de kapper in de oorlogstijd beleefde.