vrijdag 29 maart 2024

Alles over Altena

Werkendamse predikant wilde nog niet naar God toe

7 januari 2014 (door WerkendamNet)

WERKENDAM / PUTTERSHOEK: Opeens kreeg de Werkendamse dominee Tiemen Meijer te horen dat hij nog drie tot zes maanden te leven had. "Ik ben nooit opstandig geweest richting God. We leven in een gebroken wereld die van God los is." Er was kanker geconstateerd bij de predikant. Een blad waarin hij werd gewezen op een gespecialiseerd ziekenhuis in Duitsland zorgde voor verandering. Afgelopen jaar werd hij kankervrij verklaard. "In de preek leg ik het accent nu veel meer op een God die naar ons luistert en wonderen doet."

De predikant heeft veel tranen laten vloeien. "Wat ik verschrikkelijk vond, is dat ik niet meer kon werken," vertelt Meijer. "Want ik had het in mijn kerkelijke gemeente prima naar mijn zin. De verkondiging van het Evangelie en bezoeken van mensen vond ik prachtig. Toen ik van de dokter te horen had gekregen dat mijn ziekte niet te behandelen was, ging ik heel snel achteruit. Ik kon nauwelijks lopen en had ontzettend veel pijn. Het moment dat ik afscheid moest nemen van het leven was niet ver weg." Na afloop van een belijdenisdienst nam Meijer afscheid van zijn gemeente in Werkendam en was zijn predikantschap verleden tijd. Het echtpaar verhuisde vervolgens naar Puttershoek. "Ik heb altijd Gods nabijheid ervaren. Bang voor de dood ben ik nooit geweest. Wel vreesde ik het achterlaten van mijn vrouw en kinderen," voegt hij toe.

Twijfelen aan God
"Ik heb wél getwijfeld aan God," reageert zijn vrouw Atie. "Ik voelde mij door God in de steek gelaten en merkte niet dat Hij aanwezig was." Ze geeft aan dat er voor haar dan ook geen plek meer was voor gebed en bijbellezen. Ook ervoer ze de vele bemoedigingen door middel van kaarten en brieven niet direct als steun. "Op het moment zelf heb je er in zo'n situatie weinig aan. Natuurlijk is het fijn als er wordt gewezen op de kracht van God. Maar die kracht moet je dan wel kunnen ervaren. Wel is het ontzettend fijn als mensen aan je denken." Haar man herinnert zich nog een bemoedigende tekst van een collegapredikant: 'Als je omringt door tegenspoed bezwijken moet, houdt Hij je in het leven.' "Dat kwam recht uit zijn hart. De steun uit onze omgeving hebben we ontzettend gewaardeerd."

"In het vaderhuis zijn vele woningen, maar daar wilde ik nog niet naartoe," gaat de dominee verder. "Ik had nog een roeping in de kerk en mijn dochter was zwanger. Dat wilde ik natuurlijk dolgraag meemaken. De wetenschap dat na de dood een mooi leven wacht, is een mooi geloof. Maar de gedachte dat ik mijn vrouw en kinderen zou achterlaten, vond ik heel moeilijk en onwerkelijk." De vader van drie kinderen zou namelijk voor het eerst opa worden.

De bijbelse geschiedenis over het leven van Jezus was voor hem een steun in de rug. "Jezus geneest in Marcus 1 een man in de synagoge van Kapernaüm en de schoonmoeder van Petrus. Daarna komen alle zieken bij Hem. Velen worden genezen. Vervolgens gaat Jezus Kapernaüm uit. Want niet de genezingen, maar de verkondiging van het Evangelie is uiteindelijk Zijn taak. Dit Bijbelgedeelte heeft mij om die reden erg bemoedigd. En daaraan toegevoegd de gedachte dat er een nieuwe wereld zal aanbreken waar geen kanker, pijn of andere nood zal zijn. Voor mij was dat een hoopvolle boodschap." Dit neemt niet weg dat de predikant heeft geleden. Dat bracht "emmers tranen" met zich mee. "Ik kan nu nog vol schieten als ik aan mijn lege studeerkamer denk. Al mijn boeken heb ik noodgedwongen weggegeven. Dat vond ik heel erg."

Kankervrij
Doordat een kennis een blad over een ziekenhuis in het Duitse Hüls bij de predikant door de brievenbus gooide, ontstond er weer perspectief. "Die man, afkomstig uit een andere kerk, had het op zijn hart gekregen om dat blad door onze brievenbus te doen." Een artikel in het magazine ging over de Helioskliniek waar kankerpatiënten genezen aan de hand van speciale behandelingen. Later ontdekte hij wie het blad had bezorgd. "Lange tijd heb ik hem de engel Gabriel genoemd," zegt Meijer met een knipoog. Maandenlang reisde zijn vrouw met hem op en neer naar Duitsland voor verschillende behandelingen. Toen de dominee te horen kreeg dat er op een scan geen kankercellen meer te zien waren, bleef het stil. "Het goede nieuws drong nog niet tot ons door. We konden het niet geloven. Later werd ik geopereerd en de tumor definitief verwijderd. De uitslag was prima in orde. Ik was achteraf ontzettend dankbaar. Dit zien we als de kracht van het gebed."

Later pakte de predikant zijn werk stap voor stap weer op. Inmiddels preekt hij één keer in de maand in zijn eigen gemeente. "Ik doe het bewust rustig aan." Op een zondagmiddag preekte hij voor het eerst sinds zijn periode van ziekte in Zwijndrecht. "Ik preekte over de twee wegenleer. De weg met en zonder God." Nu al merkt Meijer dat zijn preken een andere invulling hebben dan voorheen. "Ik leg het accent nu veel meer op een God die naar ons luistert en wonderen doet." Daarin herkent zijn vrouw zich sterk. "Voorheen geloofde ik niet in wonderen. Nu ik het zelf heb meegemaakt, doe ik dat wel." Zelf is ze werkzaam in een verpleeghuis. In het lokale personeelsblaadje getuigde zij van het feit dat haar man kankervrij is verklaard.

De dood als verslagen vijand
De predikant gelooft dat Gods plan met zijn leven nog niet af was: de verkondiging van het Evangelie. "Dat beschouw ik als een taak die ik van Hem heb gekregen." De predikant vindt het belangrijk dat we onze ogen niet sluiten voor situaties waarin het minder goed afloopt met zieken. "Blijf daarom ook die verhalen vertellen. Wel mag centraal staan dat Jezus Christus de dood heeft overwonnen. De grootste vijand (de dood, red.) zullen we allemaal ontmoeten. Maar we mogen over het graf heen kijken naar het kruis van Christus waardoor de dood is verslagen. Het lijden is aanwezig, maar is tegelijkertijd overwonnen." (CIP Jeffrey Schipper)

Lees ook hier...

Deel dit bericht met je vrienden!

Tekst en/of beeldmateriaal gebruiken van Mediaplein Altena.Net? Neem even contact op.