Winnetou, die boeken mogen niet meer

Niet dat Heinrich Heine nou direct een keuze zou zijn geweest voor m’n boekenlijst op het voortgezet onderwijs, toch deed deze dichter een ferme uitspraak die op z’n minst tot nadenken stemt. "Dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen" ("Waar men boeken verbrandt, verbrandt men uiteindelijk ook mensen”).

Ik hoor al, ‘Waar slaat dat nou weer op? De tijd van boeken verbranden is in ons beschaafde Westen toch al lang historie, laat staan mensen!’ Eh Nou ???…  Winnetou mag niet meer. Uit de handel! De negerhut van oom Tom, Robinson Crusoë en de Louis Wessels-serie, probeer maar snel een exemplaar op de kop te tikken. Binnenkort zijn ze ook niet meer op de schappen in de boekhandel te vinden. Boeken uit het koloniale verleden, een hoofdpersonage dat rookt of drinkt, het kan binnen niet al te lange tijd niet meer. Voor goede verkoopcijfers zijn boeken met geen happy end reeds not done.  

Of boeken nu bewust uit de handel worden genomen of verbrand, wat maakt het eigenlijk uit. Het resultaat is hetzelfde, namelijk een boek is niet meer. En de auteur die het besteekt om toch hierover te schrijven wordt figuurlijk afgebrand. Auteurs worden op deze wijze in een uiterst knellend harnas gejaagd. Passie voor het schrijven komt sterk onder druk te staan. Wat rest zijn alleen de politiek correcte oersaaie boeken.

Ik chargeer misschien een beetje, maar wil toch de vraag stellen of we als lezers echt die richting  uit willen?

Adri Burghout
Meeuwen