Stokpaardje

Onze minister van landbouw, Carola Schouten, denkt dat ze een nieuw stokpaardje heeft voor de Nederlandse boeren: kringlooplandbouw. Is dat wel nieuw en moet dat helemaal plaatsvinden op het eigen bedrijf?

Nederlandse boeren kunnen op een relatief klein stukje grond veel voedsel produceren. Dat doen zij via een kringloop: bemesten, ploegen, zaaien en oogsten. Niet iedere boer heeft zelf vee en niet iedere veehouder kan zelf zijn voer produceren of heeft voldoende grond om mest op te brengen. Zo vindt die kringloop dus niet altijd helemaal bij de boer zelf plaats, maar vullen boeren elkaar aan. De mest van de ene boer wordt op het land van een andere boer gebracht, die boer laat een gewas, bijvoorbeeld tarwe, groeien met behulp van die mest. De graankorrels worden verwerkt producten als brood of veevoer, de stengel wordt verwerkt tot stro voor de dieren, waar later mee bemest kan worden. Door het opbrengen van dierlijke mest is er meer bodemleven en ook meer CO2 opname.

Veehouders met voldoende grond hebben een eigen kringloop: het vee eet gras, graan of andere gewassen zoals voederbieten van eigen land. Het vee produceert mest waarmee weilanden en de akkers in goede conditie worden gehouden. Als er te weinig mest is zijn ze aangewezen op kunstmest of de grond verarmt, waardoor er steeds minder op geteeld kan worden en wij voor voedsel afhankelijk worden van het buitenland. In het buitenland gelden niet dezelfde strenge regels op het gebied van gewasbescherming, dierwelzijn en voedselveiligheid als in Nederland. Denk daarbij aan gebruik van antibiotica en hormonen.
Soms eet vee restanten van menselijke consumptie zoals bierbostel en sojaschroot. Eyeopener: de soja die het vee eet is een afvalproduct van de soja die voor menselijke consumptie wordt gebruikt.

Nederland heeft veel vruchtbare aarde. Dat willen de boeren graag zo houden. In andere landen is vier keer zoveel oppervlak nodig om eenzelfde hoeveelheid voedsel te kunnen produceren. Ook kunnen ze daar vaak niet net zo duurzaam telen, omdat ze de kunst van het beheren van landbouwgrond niet zo goed in de vingers hebben. We kennen allemaal de filmpjes van de apen in bomen die omgezaagd worden. Dat gebeurt omdat de boeren in die landen hun akkers niet vruchtbaar kunnen houden en noodgedwongen op een ander perceel verder gaan. Momenteel zie je dat er in Nederland veel nepnatuur gecreëerd wordt ten koste van goede landbouwgrond en op langere termijn zeker ook ten koste van oernatuur in andere werelddelen. Denk daar eens over na!

Irene Dubbeldam
Almkerk