Corona: farmaceuten, ongelijke verdeling van rijkdom en manipulatie van mensen

De uitbraak van corona is een verschijnsel dat wereldwijd erg onprettig en verstorend werkt. Maar het is niet de eerste pandemie en het zal ook niet de laatste zijn; uiteindelijk zal ook deze ziekte overwonnen worden. Ik weiger eenvoudigweg om me bang te laten maken: het leven is eindig. We sterven allemaal, ieder ‘op onze tijd’.

Sommigen aan een ziekte of ongeval, maar helaas sterven er ook nog steeds mensen door oneerlijke verdeling van kennis, macht en inkomen; zelfs door uitbuiting, ondervoeding of door oorlog. Als internationale, groene en progressieve politieke beweging hebben we nog heel veel werk te verzetten op micro-, meso- en macroniveau.

Op dit moment ben ik ongerust over de wijze waarop internationaal, maar ook nationaal, wetenschappers en politiek reageren op deze pandemie. Diverse wetenschappers spreken elkaar glashard tegen. De politiek moet met 50% kennis 100% besluiten nemen en we zijn met ons allen het bos in gestuurd. Onze angst is fenomenaal toegenomen. De meerderheid van de mensen loopt gedwee aan een leiband en een minderheid laat zich wantrouwend leiden door complot-denken, gebaseerd op de vreemdste aannamen. Dat brengt onnodige extra spanningen in de samenleving.

Ik zie dat de politiek zich eenzijdig laat informeren door figuren die ingefluisterd worden door krachtige en invloedrijke lobbyisten. In het RIVM en het OMT (Outbreak Management Team) zitten wel immunologen en virologen, maar geen andere medisch specialisten (zoals van de ggz), sociologen, economen, etcetera. Aldus leveren deze deskundigen eenzijdige adviezen aan het kabinet. De Tweede Kamer neemt vervolgens wel de besluiten over de omgang met het virus.

Binnen het kabinet en de Tweede Kamer bestaat onvoldoende kennis en expertise om die adviezen goed te kunnen wegen op evenwichtigheid en doelmatigheid. Bovendien moet het kabinet steeds een keuze maken tussen deze adviezen en de druk die allerlei belanghebbers op hen uitoefenen zoals horeca, kunstsector, sport, MKB, handel, etc.

Er zijn aanwijzingen en bewijzen dat bij de meerderheid van de mensen reeds op grote schaal bescherming bestaat tegen het virus door de aanwezigheid van T-cellen. Dat geeft aanleiding om te denken dat de vaccinatie wellicht maar voor ca. 9% van de mensen nodig zou zijn. Met name voor hen die door ouderdom kwetsbaarder zijn en onderliggende comorbiditeiten hebben, zoals diabetes, overgewicht, hart- en vaatziekten etc. Dat zijn dan ook nog vooral ‘welvaartsziekten’.

Meer bewegen en gezondere gevarieerde voeding verhogen de natuurlijke weerstand tegen alle virussen, dus ook tegen COVID-19. Onze weerstand tegen het coronavirus is niet alleen afkomstig van een vaccin dat met man en macht versneld wordt ontwikkeld. Waarom wordt dan toch die massale vaccinatie opgedrongen? Ik vrees dat daar een zeer krachtige, invloedrijke en wijdvertakte lobby van farmaceuten achter zit. Het lijkt op een zeer lucratief verdienmodel.

Mondkapjes
Ook het verplicht dragen van mondmaskers is raar en onwenselijk, omdat deskundigen zeggen dat ze vrijwel in het geheel geen virussen kunnen tegenhouden. Als de psychische en symbolische werking belangrijk is om duidelijk te maken ‘dat er wat ernstigs aan de hand is’, versterkt het alleen de angst van de mensen én voegt het niets toe aan de veiligheid tegen besmettingen. Dat we afstand moeten bewaren is al lastig genoeg. Doordat de maskers de onderste helft van het gezicht bedekken zijn we voor elkaar minder herkenbaar en gaat het merendeel van de zo belangrijke nonverbale communicatie verloren omdat we de spierbewegingen in het gezicht niet meer zien. In wezen gebeurt nu, wat we in de bestrijding van de nikab en boerka niet wilden hebben.

Zelfs het afstand houden is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Het is een enorme belemmering en wordt ervaren als een aantasting van vrijheid. Vaak kan het ook helemaal niet gehandhaafd worden. Al enkele malen heb ik de afstand niet kunnen bewaren doordat ik vond dat ik een in mijn bijzijn gevallen persoon meende te moeten helpen bij het opstaan. In de hulpverlening, vooral aan verstandelijk beperkten en psychiatrie, is het onmogelijk om af en toe geen fysiek contact te hebben. Het is stuitend dat in de geestelijke gezondheidszorg de helft van de patiënten geen één op één contact meer hebben gehad en dat de wachtlijst is opgelopen tot 50.000 mensen. Ik ga er prat op dat ik mijn cliënten steeds ben blijven bedienen.

Al langer maak ik bezwaar tegen de invloed en handelswijze van farmaceuten die ons opzadelen met medicatie die lang niet altijd gezond is. Voorbeelden zijn slaapmiddelen, antidepressiva, antipsychotica en zeer exclusieve, onbetaalbaar dure medicatie tegen kanker. Ik pleit ervoor om als politiek ons sterk te maken voor het aan banden leggen van de farmaceutische industrie en het afschaffen van patenten. Medicatie ontwikkelen is een zeer heilzaam en belangrijke activiteit die op integere wijze dient te gebeuren, ten voordele van álle burgers: zonder winstoogmerk.

Doorpakken
Tot slot hamer ik opnieuw op de fundamentele scheefgroei in de wereld van het geld. Het moet afgelopen zijn met belastingontwijking door multinationals. Er moet een halt toegeroepen worden aan de exorbitante verrijking van slechts enkelen op aarde die wanstaltig rijk -en dus machtig- zijn; machtiger dan de regering van menig land. De aanwending van dat geld onttrekt zich aan elke democratische controle. Het is niet raar dat juist over deze vage ‘elite’ complotverhalen geprojecteerd worden. Het zullen heus geen kinderbloed-drinkende pedofielen zijn, maar hun macht moet hen echt afgenomen worden. Hoe en door wie? Dat zal nog een hele klus worden.

In al mijn naïviteit geloof ik nog steeds dat ‘de meeste mensen deugen’ en dat er een zelfreinigende kracht kan ontstaan. Ik denk nog steeds dat een integere Europese Unie en een Verenigde Naties hier een grote rol in hebben te spelen. Werkelijk progressieve politiek dient de samenwerking op te zoeken om op termijn de grote doelen te realiseren. Een duurzame, eerlijke wereld voor iedere burger. Dat is het ideaal waarnaar wij streven. Daartoe is het nodig om de Global Goals van de Verenigde Naties naderbij te brengen: op internationaal-, landelijk-, provinciaal- en gemeentelijk niveau.

Hoe we dat gaan doen? Daarover moeten we geregeld met elkaar in gesprek blijven en ook de samenwerking zoeken met andere partijen. Het is belangrijk om de krachten te bundelen van allen die ongerust zijn en verbetering wensen.

Jos Korthout
Progressief Altena