Alarm! Vervuiling moet stoppen!

Alarm! Vervuiling moet stoppen! We vinden overal op straat, in parken, plantsoenen, pleinen, velden, bossen, riolering, sloten, beken, rivieren en in zee grote en kleine stukken hard en zacht plastic en nog veel meer dingen die daar niet thuis horen. Als vrijwillig opruimer van al het afval dat ik voor mijn ogen overal aantref, word ik steeds bewuster van wat er aan het gebeuren is. De vervuiling is veel erger dan de meeste mensen zich realiseren.

Wat kunnen we eraan doen? Opruimen is zo goed als onmogelijk. Ik kan maar een zeer klein deel opruimen. Ik kan dat laten zien en erover vertellen. Maar zelfs als we in Nederland met tienduizenden vrijwilligers er dagelijks mee bezig zouden zijn, krijgen we maar een klein deel opgeruimd, terwijl er steeds opnieuw afval bij komt. Tot mijn schrik merk ik dat het opruimen van microplastics ook weer schade veroorzaakt. Ik onderzoek voor IVN-Schone Rivieren ieder voorjaar en najaar een stukje oever van de Bergsche Maas. Daarbij inventariseren en verzamelen we ook de microplastics op 25 bij 25 cm. van de hoogwaterlijn. Daarbij schrok ik hevig van de hoeveelheid. Ik weet dat dit langs alle Nederlandse rivieroevers het geval is en bovendien in de uiterwaarden en op de strandjes. Bovendien zinkt meer plastic in het water dan we ons realiseren. De bodems van rivieren, meren, Biesbosch en zelfs de zeebodem liggen ook vol met afval. Nog erger vind ik het, dat ik bij het verzamelen van het afval op de oever, de samenhang verstoor van kleine organismen zoals kleine slakjes, schelpdiertjes, kevertjes, wormpjes. Daarbij worden mosjes en kleine tere plantjes ontworteld. Die gaan grotendeels dood bij het verzamelen van de kleine stukjes plastic en nurdles die daar de oever vervuilen. En dan zie ik nog niet eens de nano-plasstics die er in nog grotere hoeveelheden moeten voorkomen. Die zijn echter zo klein dat ik ze niet kan zien, ook niet met mijn leesbril op. Maar juist deze stukjes worden opgenomen in het organisme van planten en diertjes en krijgen wij middels de voedselketen inmiddels ook zelf in ons lichaam.

Ik ben gemiddeld 4 of 5 dagen in de week bezig met afval ruimen langs de Boven Merwede en in de straten van Woudrichem. Afgelopen zaterdag was ik nog microplastics aan het opruimen op de oeverwal van het derde strandje in Woudrichem. Daar vond ik naast stukjes plastic, doppen, wattenstaafjes, op slechts enkele vierkante meters 126 nurdles. Vandaag vond ik daar alweer 70 nurdles. Ook daarbij verstoorde ik het leven van de grondorganismen en ontwortelde ik mosjes en plantjes. Dat gaat aan mijn hart. Als ik het niet doe, blijft de vervuiling zitten. Maar als ik het weg haal, is dat maar een verwaarloosbaar klein beetje van de vervuiling. Het schiet letterlijk niet op.

Een ding is wel zeker: We moeten ogenblikkelijk en radicaal stoppen met het vervuilen van onze planeet! We moeten ophouden met wat dan ook op de grond te gooien; niet 1 peuk meer, geen piepschuim, snoepwikkeltje, ijsbeker, lepeltje, rietje, tandenstoker, wattenstaafje, mondkapje, handschoen, zak of wat dan ook. We dienen op te houden met producten maken die vervuilend zijn en niet gerecycled kunnen worden. We dienen duurzaam, energiezuinig, cradle to cradle in kringlopen te werken, niet te verspillen en niet onnodig te reizen en vliegen met personen en goederen.

Jos Korthout